HET ONTSTAAN VAN TOERKLUB OVERLOON

Toerklub Overloon ( TKO) is ontstaan uit een aantal enthousiaste wielersupporters die met streekamateurs meefietsten als deze gingen trainen of warm gingen rijden voor de wielerkoersen. Op 16 juli 1973 werd een bijeenkomst gehouden bij proeflokaal – eethuis Paulus en de TKO opgericht. De oprichters waren van links naar rechts op de foto Guus Timmermans, Jan Arts en Jan Peters. Jan Arts was de grote animator van dit gebeuren.

Onder zijn bezielende leiding groeide de vereniging binnen vijf jaar uit tot 80 leden. Vermeld moet worden, dat een aantal leden er niet bij waren voor het fietsen, maar voor de gezelligheid.

In deze vijf jaren ontstonden ook de eerste reglementen en de statuten. Contacten waren er met collega fietsclubs in de regio die ook net opgericht waren en samen werden een aantal zaken opgezet. In deze tijd is ook het principe ontstaan “Samen uit, samen thuis” of wachten op de langzaamste. Met andere woorden: het tempo moest in de hand gehouden worden. Dit betekende niet, dat er niet af en toe flink doorgetrapt werd. Zo werd er onderweg weleens een sprintje getrokken, waren er twee tijdritten per jaar en zelfs werd de zgn. Bergkampronde gereden. Deze “pure” snelheidsactiviteiten zijn op den duur verdwenen vanwege de tanende interesse en zijn de zgn. ritten over onbekende afstand ontstaan ( afstand dus onbekend en zonder fietscomputer een bepaalde snelheid zo goed mogelijk proberen te benaderen). Individueel of in groepsverband werd een aantal jaren deelgenomen aan zulk soort ritten in de regio.

DE TOCHTEN WERDEN LANGER

Een aantal jaren na de oprichting ontstond er al gauw behoefte aan wat grotere tochten of uitdagingen ( vanaf toen Toerklassiekers genoemd). Dit allereerst in beperkte mate om het verschil in conditie en interesse niet te veel op te laten lopen. In de loop van de jaren is het aantal “toerklassiekers” toegenomen evenals de zwaarte daarvan. Om er enkele te noemen: De alternatieve Elfstedentocht, De Vael Ouwe, Mergellandroute, Diekirch-Valkenswaard, Luik-Bastenaken-Luik, Ronde van Vlaanderen, Waalse Pijl en La Marmotte. In principe werden dus eerst de meer vlakke tochten gefietst en was er een groei naar heuvelachtige tochten tot echte klimtochten in de bergen. Tegelijkertijd ontstonden ook meerdaagse tochten, allereerst in Luxemburg, later de Vogezen, het Zwarte woud, Lourdes-Overloon, het Sauerland en de Pyreneeën. Om deze tochten te kunnen fietsen vond er op conditioneel vlak een kentering plaats en werd steeds meer en anders getraind of gefietst.

HET MOUNTAINBIKEN DEED ZIJN INTREDE

Daarnaast is begin jaren ’90 ook bij de TKO een hype ontstaan op fietsgebied namelijk het ATB’en oftewel mountainbiken. In de winter wordt gezamenlijk op de ATB gereden en worden tochten in de regio bezocht. Veel leden van de club zien dit als leuke afwisseling en ook als een goede voorbereiding op het wegseizoen.

ORGANISATORISCH STERKE CLUB

Op organisatorisch gebied stond en staat de TKO haar mannetje. Gedacht moet worden aan de Bevrijdingsrit, Dorpszeskamp, Peel- en Kempentocht, Bayeux/Caen-Overloon, de Kleffenloop, Woensdagavond fietsen, Fietsvierdaagse, Lourdes-Overloon en de ATB-tocht. Dit voor het fietsplezier, maar tevens om de kas te spekken.

EEN SPORTVERENIGING WAAR GEZELLIGHEID TELT

In de loop van de jaren is de TKO dus ontwikkeld/veranderd van “gezelligheidsvereniging” tot meer “sportvereniging”, waarbij zeker niet de behoefte aan sociale contacten en gezelligheid uit het oog verloren is. Ten behoeve van deze groei in sportiviteit werden sommige regels aangepast. Het principe “Samen uit, samen thuis” geldt echter nog steeds. Uit de tochten, vastgelegd in het toerprogramma, kan een keuze gemaakt worden. Naast deze georganiseerde tochten kan er in de zomer gezamenlijk getraind worden en kan de fietser zich aansluiten bij een groep, afhankelijk van zijn mogelijkheden, niveau of behoefte. De doelstelling van de club is het bevorderen van het sportieve fietsplezier.